TUTKALL m.

  • Lëndë që nxirret nga lëkurët, nga kockat ose nga dejet e kafshëve, e cila kur shkrin, bëhet e qullët dhe përdoret për të ngjitur sidomos dërrasa e sende të tjera të trasha; lënde veshtullore e ngjitëse. Ngroh (ziej, shkrij) tutkallin. Ngjit me tutkall.