urgus

URGUS kal. bised.

• 1. vet. veta III. Të fryn barkun, të rëndon shumë në stomak (për ushqimin e tepërt ose të dëmshëm). Na urgusën këta fiq. Jonxha e njomë e urgus bagëtinë.
• 2. fig. E mërzit tepër dikë, e bëj që të humbasë durimin, e fryj, e ënjt. Mjaft na urguse!
• 3. E rrah shumë. E urgusi mirë.