vadhë

VADHË f. bot.

• Dru i lartë deri njëzet metra, me lëvore të fortë e të ashpër, me gjethe të gjata, të dhëmbëzuara e me push nga poshtë, që bën lule të bardha dhe kokrra të vogla me ngjyrë të verdheme e me shije të athët; kokrrat e këtij druri, që përdoren për të ngrënë, për të bërë raki etj.; vadhëz. Vadhë e egër. Vadhë e butë. Vadha të thara. Çeli vadha.