vegimtar

VEGIMTAR mb. poet.

• 1. Që është një vegim; që bëhet a që shfaqet si në vegim; ëndërrimtar. Jetë vegimtare. Ëndërr vegimtare. Mendime vegimtare. Sy vegimtarë.
• 2. si em.~, ~I m. sh.~Ë, ~ËT. Ai që ka prirje të rrojë me vegime a të bjerë në vegime; ëndërrimtar, ëndërrues.