ves

VES m.

• 1. Zakon i keq që ka një njeri e që dënohet nga shoqëria; prirje drejt diçkaje të keqe, të dëmshme e të pamoralshme, dhënia pas diçkaje të keqe; tipar i keq në karakterin e një njeriu që nuk ka marrë edukatë të mirë; huq; kund. virtyt. Ves i keq. Vesi i pijes (i vjedhjes, i të gënjyerit). Njeri (fëmijë) me vese. Ka një ves. Ka marrë disa vese. Iu bë ves. I ka hequr (i ka zhdukur) veset. Ishte dhënë pas veseve. Përtacia është nëna e veseve. fj.u.
• 2. E metë fizike, gjymtim a cen i trupit të njeriut a i një organi të tij etj. Ves i fshehtë. Ka një ves në zemër. Është me vese.