vetëveprues

VETËVEPRUES mb.

• 1. Që ka aftësinë për të kryer detyrat, për të bërë një punë ose për të zgjidhur një çështje vetë, pa pritur urdhra a udhëzime nga lart; që ka iniciativë. Organizatë (bërthamë shkencore) vetëvepruese. Si një organizëm vetëveprues.
• 2. tek. Që vepron në mënyrë automatike. Aparat vetëveprues.