vetmor

VETMOR mb.

• 1. Që bëhet vetëm, që nuk bëhet në bashkëveprim me të tjerë. Garë (stërvitje) vetmore. Përgatitje vetmore. Veprime vetmore. usht. Qitje vetmore. usht.
• 2. si em. ~, ~I ~m. ~Ë, ~ËT. shih VETMITAR,~E 3.