vickë

Shqip

vickë f. kryes.

Shkelm që hedhin kafshët (kali, mushka etj.) me këmbët e prapme. Ruaju, se kjo mushkë hedh vicka!
fig. keq. Kundërshtim i pathemeltë për diçka, përpjekja që bën dikush pa arsye për të kundërshtuar a për të mos pranuar diçka. Hidhte vicka. Është njeri i vickave është njeri që hedh shkelma, që s'rri urtë.