vullnetmirë

VULLNETMIRË mb.

• Që i dëshiron të mirën tjetrit; që përpiqet për të mirën e të tjerëve; që i mirëpret detyrat e përpiqet t'i plotësojë me të gjitha forcat; që është i prirur për t'i zgjidhur gjërat me dashamirësi e me mirëkuptim, që është i prirur për mirë. Njeri vullnetmirë. Djalë vullnetmirë. Tregohet vullnetmirë.