zemërqen

ZEMËRQEN mb. keq.

• 1. Që nuk ka mëshirë, që nuk ndien asnjë dhembje për fatkeqësitë e të tjerëve; i pamëshirshëm, mizor, shpirtqen, shpirtkazmë. Beu ishte zemërqen.
• 2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. E mbyti, zemërqeni.