zymtohem

ZYMTOHEM vetv.

1. vet. veta III. Bëhet më i errët e pa shkëlqim; vrenjtet, ngryset. U zymtua qielli.
2. Vrenjtem, ngrysem; me mbulon zymtësia. U zymtua në fytyrë. Iu zymtua vështrimi.
3. vet. veta III fig. Bëhet pa gëzime dhe i trishtuar; bëhet i paqartë, i errët e i turbullt; nxihet. Iu zymtua shtëpia. Iu zymtua jeta. Iu zymtuan mendimet (qëllimet, shpresat).