zyrtar

Shqip

Emër

zyrtar m.

1. Ai që punon në një zyrë, ai që kryen punë zyre; nëpunës. Zyrtar i lartë.
2. keq. Burokrat. Është bërë zyrtar.

Mbiemër

zyrtar mb.

1. Që bëhet në një zyrë a që kryhet nëpërmjet një zyre, që del nga një zyrë; që shpallet a që botohet nga një institucion shtetëror. Akt zyrtar. Letër (shkresë) zyrtare. Komunikatë (deklaratë) zyrtare. Të dhëna zyrtare. Në rrugë zyrtare. Kanale zyrtare.
2. Që kryhet sipas të gjitha rregullave e ligjeve shtetërore; që caktohet, organizohet, njihet a përligjet nga qeveria a nga një institucion tjetër shtetëror. Vizitë zyrtare. Takim zyrtar. Fejesë (martesë) zyrtare. Garë (ndeshje) zyrtare. sport. Festë zyrtare. Emërtime zyrtare. Leje zyrtare. Orari zyrtar. Në mënyrë zyrtare.
3. Që përdoret në punët e zyrës, që përdoret në të gjitha veprimet shtetërore.

• Gjuhë zyrtare. Stili zyrtar.

1. keq. Që është karakteristik për burokratin. Qëndrim zyrtar. Me ton zyrtar.