aftësi f. sh.

  1. Mundësia për të bërë diçka, të qenët i aftë; shkalla e përgatitjes dhe gatishmëria për të kryer një veprimtari, mundësia për të përballuar diçka. Aftësi të mëdha (të kufizuara, të pakta). Aftësi mbrojtëse (luftarake). Aftësi mendore (fizike). Aftësia blerëse. Aftësia për punë. Fitoj aftësi. Vë (shkrij) të gjitha aftësitë. Ka aftësi tretëse (thithëse). Humbas aftësinë.
  2. Prirje dhe mjeshtëri që ka dikush për të kryer mirë e shpejt diçka në fushën ku punon a mëson, zotësi. Aftësi të veçanta. Aftësi krijuese (drejtuese, pedagogjike). Aftësi për muzikë (për matematikë). Ka aftësi.
  3. Mundësia që ka diçka për të nxënë, për të përpunuar ose për të prodhuar; kufiri më i lartë i kësaj mundësie. Aftësi prodhuese. Aftësi ujitëse (lundruese). Aftësia e kanalit. Zgjeron aftësitë.[1]

Etimologjia

redaktoni

Prononcimi

redaktoni

Sinonime

redaktoni

Antonime

redaktoni

Fjalë rrjedhëse

redaktoni

Në gjuhë tjera

redaktoni

Anglisht - ability
Gjermanisht
Frëngjisht
Polonisht
Japonisht
Hollandisht
Italisht
Suedisht
Portugalisht
Spanisht
Kroatisht
Norvegjishte e re
Arabisht
Greqisht
Boshnjakisht

Rusisht
Kinezisht
Finlandishte
Norvegjisht
Esperanto
Danisht
Sllovakisht
Hebraisht
Çekisht
Hungarisht
Luksemburgisht
Maqedonisht
Latinisht
Serbo-kroatishte
Austrishte

Rumanisht
Katalanisht
Serbisht
Sllovenisht
Indonezisht
Bullgarisht
Turqisht
Ukrainisht
Lituanisht
Koreanisht
Bjellorusisht
Irlandisht
Venecianisht
Interlingua
Anglishte e thjeshtë

Referencat

redaktoni
  1. Fjalori elekronik shpjegues FESH 1.0