arrati
Arrati f.sh. -
- shih arratisje,~a.
- Mërgim për të shpëtuar nga ndjekjet. U hodh (doli) në arrati. E shkoi jetën në arrati.
- I dha arratinë e detyroi të largohej me ngut e në mënyrë të çrregullt, e bëri të ikte nga sytë këmbët, t'ua mbathte këmbëve nga frika. Mori arratinë
- a) u arratis, mori malet;
- b) u largua me ngut e në mënyrë të çrregullt; iku nga sytë këmbët, ua mbathi këmbëve. E mori arratia i venë punët keq e me keq, mori të tatëpjetën.[1]
Etimologjia
redaktoniPrononcimi
redaktoniSinonime
redaktoniAntonime
redaktoniFjalë rrjedhëse
redaktoniNë gjuhë tjera
redaktoniReferencat
redaktoni- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0