banor m. sh.

  1. Ai që banon vazhdimisht a gjatë në një vend (në një shtëpi, në një qytet, në një shtet etj.); vendës. Banorë të përhershëm (të përkohshëm). Banorët e Shqipërisë. Banorët e lagjes (e rrugës). Banorët e qyteteve (e fshatrave). Banorët e bjeshkëve. Banorët e pyllit kafshët e shpendët e pyllit. Banorët e detit peshqit. Shtimi (pakësimi) i banorëve.[1]

Sinonime

redaktoni

Fjalë rrjedhëse

redaktoni

Në gjuhë tjera

redaktoni

Referencat

redaktoni
  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0