bashkudhëtar

Shqip

Bashkudhëtar m.sh. -

1. Ai që bën një rrugë së bashku me një tjetër, shok udhe. Një bashkudhëtar i panjohur.
2. fig. Ai që përkohësisht ose rastësisht bashkohet me një lëvizje shoqërore a politike, pa pasur lidhje të brendshme e të thella me të. Bashkudhëtar i përkohshëm (i rastit). Bashkudhëtar i revolucionit.
3. fig. Dukuri që shoqëron një ngjarje, një lëvizje etj., diçka që zhvillohet ose që ecën krahas me diçka tjetër. Bashkudhëtar i përhershëm (i pashmangshëm).

Antonime

• bashkudhëtare

Fjalë rrjedhëse

• bashkudhëtoj

Në gjuhë tjera

Anglisht Gjermanisht Frëngjisht Polonisht Japonisht Hollandisht Italisht Suedisht Portugalisht Spanisht Kroatisht Arabisht Greqisht Boshnjakisht Persisht

Rusisht Kinezisht Finlandishte Norvegjisht Esperanto Danisht Sllovakisht Hebraisht Çekisht Hungarisht Luksemburgisht Maqedonisht Latinisht Letonisht Rumanisht

Katalanisht Serbisht Sllovenisht Indonezisht Bullgarisht Turqisht Ukrainisht Lituanisht Koreanisht Bjellorusisht Irlandisht Estonisht Venecianisht Interlingua Anglishte e thjeshtë