brengë

Shqip

Emër

brengë

I f.sh. -

1. Gjendje shpirtërore e shqetësuar dhe e rëndë, trishtim i thellë nga malli për dikë, nga vuajtjet etj.; vuajtje e rëndë shpirtërore, hidhërim. Jetë me brenga. Pa halle e pa brenga. Ka (e mundon) një brengë. Larg brengave e mundimeve. Brenga e shkuar, brenga e harruar. fj. u.

• E kam brengë më mundon vazhdimisht përbrenda, e kam gozhdë në zemër. Më mbeti brengë diçka më mbeti merak; më mbeti peng.

II f.sh. -

1. mjek., veter. Sëmundje e grykës, që shfaqet me ënjtje të saj, fyti i keq, difteria.
2. Mëllë, bullungë që u del njerëzve e kafshëve dhe shenja që lë në trupin e tyre; gjurma, shenja e një plage; gjurmë që mbetet si gungë në trup të bimëve, pasi është mbyllur një prerje, një gërvishtje etj.

• Brengë thiu bot. Bimë barishtore me degë të gjata e të shtrira përtokë, me gjethe të imëta e të mprehta, që del e rritet zakonisht nëpër pyje.

Në gjuhë tjera

Anglisht: I grief (en), sorrow (en), II diphtheria (en) Anglishte e thjeshtë: Arabisht: Bjellorusisht: Boshnjakisht: Bullgarisht: Çekisht: Danisht: Esperanto: Frëngjisht: Greqisht: Gjermanisht: Estonisht: Finlandishte: Hebraisht:

Hollandisht: Hungarisht: Indonezisht: Interlingua: Irlandisht: Italisht: Japonisht: Katalanisht: Kinezisht: Koreanisht: Kroatisht: Latinisht: Letonisht: Luksemburgisht: Lituanisht:

Maqedonisht: Norvegjisht: Persisht: Polonisht: Portugalisht: Rumanisht: Rusisht: Serbisht: Sllovakisht: Sllovenisht: Spanisht: Suedisht: Turqisht: Ukrainisht: Venecianisht: