brumç
Shqip redaktoni
Brumç mb. krahin. - Që është i shëndoshë, i ngjallur, i mbushur (për njerëz). Djalë brumç. Vajzë brumçe.[1]
Etimologjia redaktoni
Shqiptimi redaktoni
Sinonime redaktoni
Antonime redaktoni
Fjalë të prejardhura redaktoni
Në gjuhë tjera redaktoni
Referencat redaktoni
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0