But

I m.sh. - Vozë e madhe druri, që shërben për të mbajtur verë, djathë, turshi etj. Butet e verës (e vajit). Dy bute djathë.

  • Prish bute e bën kënaçe prish një punë të rëndësishme ose një gjë të mirë për të bërë diçka tjetër më të vogël a pa ndonjë vlerë të madhe; prish bucela e bën kënaçe.


II m.sh. -

  1. anat. Pjesa e butë në çaçkën e kokës te fëmijët e porsalindur; çaçka e kokës, maja e kokës. Buti i kokës. I ra në but.
  2. Tul nga kofsha e bagëtisë së therur. But derri (viçi).[1]

Etimologjia

redaktoni

Shqiptimi

redaktoni

Sinonime

redaktoni

I.

Antonime

redaktoni

Fjalë të prejardhura

redaktoni

Në gjuhë tjera

redaktoni

Referencat

redaktoni
  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0