çukit
Shqip
redaktoniFolje
redaktoni- vet. veta III. I bie me sqep diçkaje, quk me sqep; ha me sqep (për shpendët).
- Zogu (harabeli, sorra, korbi) çukit.
- vet. veta III. Kafshon a pickon lehtë e menjëherë; thumbon (për gjarpërinjtë dhe për disa lloj kandrrash). E çukiti gjarpri (nepërka).
- E çukitën grerat.
- Thyej a thërrmoj lehtë koren e tokës me një vegël.
- E çukitën arën.
- E përpjek një send me diçka tjetër, çokas.
- Çukiste urët e zjarrit.
- Nduk, çjerr a e gërvisht lehtë dikë; vras pak.
- Ia çukiti kokën. E çukiti në qafë.
- vet. veta III. E zë a e prek lehtë një sëmundje që i lë pikla a njolla (zakonisht për bimët).
- Rrushin e ka çukitur pajaga.
- fig. E qortoj lehtë, e kritikoj pak.
- E çukiti pak i ati.[1]
Etimologjia
redaktoniShqiptimi
redaktoniSinonime
redaktoniAntonime
redaktoniFjalë të prejardhura
redaktoniNë gjuhë tjera
redaktoniReferencat
redaktoni- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0