bandill
Bandill m.sh.bised. -
- Djalë i ri e i pashëm; djalë i këndshëm, i afrueshëm e i qeshur. Të ka nëna bandill! Mori një bandill.
- shak. Djalë i ri që do një vajzë, i dashuri i femrës. E priste bandilli.
- keq., tall. Djalë që bredh pas qejfeve e pas vajzave; ai që mbahet me të madh e hiqet si trim, por që në të vërtetë është i zbrazët. Turmë bandillësh. E kapën atë bandill.[1]
Etimologjia redaktoni
Prononcimi redaktoni
Sinonime redaktoni
Antonime redaktoni
Fjalë rrjedhëse redaktoni
Në gjuhë tjera redaktoni
Referencat redaktoni
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0