begati
Shqip redaktoni
Begati f.sh. -
- vet. nj. Të pasurit me shumicë të gjithçkaje; jetë me të mira të shumta e të qëndrueshme, mirëqenie, bollëk. Për begatinë e popullit. Burim begatie. Në rrugën e begatisë. Luftojmë për begatinë. Sjell begati. Rrojmë në begati.
- edhe fig. Pasuri. Begatitë e tokës. Begati mendimesh. Begati zbukurimesh.[1]
Etimologjia redaktoni
Shqiptimi redaktoni
Sinonime redaktoni
Antonime redaktoni
Fjalë të prejardhura redaktoni
Në gjuhë tjera redaktoni
Referencat redaktoni
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0