buron

Shqip

Buron jokal. -

Del vetë nga thellësia në sipërfaqe të tokës (për ujin, për naftën etj.). Buron ujë (naftë, gaz). Ku buron, rrjedh. fj.u.
Zë fill, del, e ka burimin, merr ujët (për lumin, përruan etj.). Buna buron nga liqeni i Shkodrës.
Del e rrjedh shumë e pa ndërprerje (për gjakun ose për lëngje të tjera). I buron gjaku. I buron qumështi.
E lëshon ujin, rrjedh pak, kullon, qan (për enën, për muret etj.). Buron shtamba. Buron voza. Buron muri.
fig. E ka pikënisjen, e ka bazën, zë fill, vjen; e ka prejardhjen. Pushteti buron nga populli dhe i takon popullit.
fig. E ka burimin, del; shkaktohet, vjen si pasojë e diçkaje. I buron nga zemra.^[1]