brenë f.sh. -

  1. Shkop i gjatë e i trashë, që përdoret për të thurur gardhe, për të shkundur arra, ullinj etj.; shufër, shtagë. Thur me brena.
  2. Dru i gjatë, që përdoret për të shtyrë lundrën gjatë lundrimit në ujëra të cekëta.[1]

Etimologjia

redaktoni

Shqiptimi

redaktoni

Sinonime

redaktoni

Antonime

redaktoni

Fjalë të prejardhura

redaktoni

Në gjuhë tjera

redaktoni

Referencat

redaktoni
  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0