arsye

Shqip

Emër

arsye f. sh. -

1. vet. nj. Shkalla më e lartë e veprimtarisë njohëse të njeriut, aftësia mendore për të gjetur shkaqet dhe për të zbuluar thelbin e dukurive, për të shpjeguar ligjet e zhvillimit të natyrës e të shoqërisë; mendja në kundërvënie me ndjenjën. Arsyeja e ftohtë. Qenie me arsye. Zëri i arsyes. Jashtë arsyes. Dëgjoj arsyen.
2. Aftësia për të menduar e për të gjykuar në mënyrë të shëndoshë, të menduarit në mënyrë logjike. Arsye e shëndoshë. Njeri me arsye. Flet (punon) me arsye. I bëj thirrje arsyes së dikujt. Humbet arsyen.
3. Shkak ose fakt, që shpjegon a përligj një veprim; argument që sillet për të provuar diçka. Arsye objektive (subjektive). Arsye bindëse (e fortë). Për arsye shëndetësore. Për arsye pune. Për një arsye a për një tjetër. Mungon me (pa) arsye. S’ka arsye. Gjej arsye.

• Për arsye se... sepse, nga që, për shkak se... Nuk hante arsye shih te ha 13. I jap arsye dikujt

a) e shfajësoj, e përligj dikë për një veprim;

b) i përgjigjem, i plotësoj një kërkesë dikujt. E ka arsyen në majë të shpatës shih te shpatë.

Antonime

Fjalë rrjedhëse

• arsyeshëm
• arsyetim
• arsyetohem
• arsyetoj
• arsyetuar
• arsyetues
• arsyetueshëm

Në gjuhë tjera

Anglisht - reason Gjermanisht Frëngjisht Polonisht Japonisht Hollandisht Italisht Suedisht Portugalisht Spanisht Kroatisht Arabisht Greqisht Boshnjakisht Persisht

Rusisht Kinezisht Finlandishte Norvegjisht Esperanto Danisht Sllovakisht Hebraisht Çekisht Hungarisht Luksemburgisht Maqedonisht Latinisht Austrishte Rumanisht

Katalanisht Serbisht Sllovenisht Indonezisht Bullgarisht Turqisht Ukrainisht Lituanisht Koreanisht Bjellorusisht Irlandisht Estonisht Venecianisht Interlingua Anglishte e thjeshtë